یادداشت آرش شکیبایی مجد کارشناس پژوهشی بنیاد ایرانشناسی به بهانه سی اردیبهشت روز ایران شناسی
ملتی که تاریخ خود را نداند محکوم به تکرار آن است”
ایران، سرزمینی با تاریخ کهن، فرهنگ غنی و تمدنی درخشان، همواره به عنوان گهوارهٔ دانش و هنر شناخته شده است. روز ایرانشناسی فرصتی است برای پاسداشت میراث فرهنگی، ادبی، تاریخی و علمی این مرز و بوم و همچنین معرفی بیشتر آن به جهانیان.
اهمیت ایران شناسی
ایران شناسی شاخه ای از مطالعات است که به بررسی ابعاد مختلف تمدن ایرانی می پردازد، از جمله:
– تاریخ و باستان شناسی (تمدن ها ، هخامنشی، ساسانی و…)
– ادبیات و زبان شناسی (خواجوی کرمانی ،شاهنامه، حافظ، سعدی، مولوی و زبان فارسی)
– هنر و معماری (ارگ بم ،نقش جهان، تخت جمشید، مینیاتور ،خوشنویسی و قلم زنی مس)
– فلسفه و عرفان (ابن سینا، سهروردی، ملاصدرا)
– جغرافیا و اقوام ایرانی (تنوع فرهنگی و طبیعی و آداب ورسوم ایران)

هدف روز ایران شناسی
این روز میتواند بهانه ای باشد برای:
– توجه به پژوهش های ایران شناختی در دانشگاهها ، مراکز علمی و بنیاد ایرانشناسی و شعب آن
– معرفی دستاوردهای تمدن ایران به نسل جوان و جهانیان.
– حفظ میراث فرهنگی در برابر تحریفها و فراموشی.
– گفتگوی بینا فرهنگی و نشان دادن تأثیر ایران بر تمدن جهانی.

نقش ما در پاسداشت ایران شناسی
همه میتوانیم با مطالعهٔ تاریخ، حمایت از پژوهشها، بازدید از موزهها و معرفی آثار ایرانی، سهمی در زنده نگاه داشتن این میراث داشته باشیم.

بیایید در روز ایرانشناسی، بیش از پیش به شناسایی و پاسداشت این گنجینهٔ بی همتا بپردازیم
ایران نه یک جغرافیاست، ایران یک جهان است.