این بنا در خاور ماهان قرار دارد و وجه تسمیه‌ی آن‌ را باید در چگونگی آبراه این اثر جستجو کرد. در گذشته برای امنیت منازل و باغ‌هایی که در مسیر آب قنات قرار داشتند ، ورودی و خروجی آن‌را به‌گونه‌ای می‌ساختند که انسان و حیوان نتواند از آن عبور کند. همین مسئله، صدایی شبیه آوازی که از گلوی شتر برمی‌آید ایجاد می‌کرد، لذا به شترگلو معروف شد. بادگیرهای زیبا، کلاه فرنگی، گچ بری‌های تماشایی به‌خصوص در حوضخانه، آجرنماهای بدیع و هنرمندانه، مقرنس‌کاری، تارمی‌های آجری، سنگفرش درونی حوضخانه، ستون‌ها و سرستون‌های شکیل و تزیین‌ یافته با گچ در نمای بیرونی، همه و همه از جاذبه‌هایی است که هر بیننده‌ای را به تحسین وا می‌دارد قدمت. این بنای تاریخی به عصر قاجاریه باز می‌گردد.