در قحطسالی دین و دانش، پای در رکاب همت کرد، حوزه‌ی علمیه کرمان را از نو ساخت، شاگردانی چون محمدجواد حجتی و دعایی و… را پرورش داد و بر جامعیت مسجد جامع افزود. او انسان صالحی از نبیره‌ی هابیلیان بود و با گذشت دو سال از انقلاب، با داغ حادثه‌ی ۲۴ مهر، مهر خود را از سر یارانش برگرفت.