خواجه عمادالدین علی فقیه،مشهور به عماد کرمانی، از غزل سرایان نامی ایران و هم عصر با خواجوی کرمانی بود. غزل او نیز همچون غزل خواجو به سبک عراقی و حلقه ی ارتباط زبان سعدی به زبان حافظ است.
از این سرایندهی نامآور، علاوه بر دیوان اشعار، که در سال ۱۳۴۸ ش، به کوشش رکن الدین همایون فرخ چاپ شده، پنج مثنوی به نام «پنج گنج» بهیاد گار مانده که محتوایی عرفانی دارد. آرامگاه عماد کرمانی در مرکز کرمان قرار داشته که متأسفانه در اثر جنگها، آشوبها و زلزلهها نابود شده است.