از غني‌ترين عناصر فرهنگ مادّي هر سرزمين كه نشانه‌ي تمدن نياكان آن جامعه و شناسنامه‌اي براي بيان موجوديّت تاريخ آن سرزمين است، آثار باستاني به جاي مانده در آن اقليم است. در جاي جاي سرزمين پهناور اسلامي‌مان بويژه در اقليم ايرانيان باستان (كرمان) آثار و نشانه‌هايي از تاريخ كهن و ديرينه‌ي كشورمان وجود دارد كه هريك از آنها گوشه‌هايي از تمدن و تاريخ پر افتخارمان را باز مي‌نمايند. حفظ و حراست از اين آثار و ابنيه علاوه بر اينكه باعث پاسداري از قدمت و ديرينگي تاريخي سرزمين‌مان مي‌شود، مي‌تواند زمينه‌ساز رشد و توسعه‌ي صنعت گردشگري شود و مشتاقان و علاقمندان اين قبيل آثار و ابنيه را از داخل‌يا خارج کشور به ديدار مواريث فرهنگي گران‌سنگ اين ديار، روانه نمايد.
نكته ي مهم در مورد آثار و بناهاي تاريخي استان کرمان اين است که، اگر چه معمولاً آثاري چون مشتاقيه، گنبد جبليه، مسجد جامع، مسجد امام (ملك) و... در كرمان، و آثاري چون آستانه‌ي شاه نعمت الله ولي، باغ شاهزاده در ماهان و آستانه‌ي شاهزاده حسين در جوپار و ارگ تاريخي در بم مورد بازديد قرار مي‌گيرند، امّانبايد فراموش كرد كه آثاري با قدمت بيشتر چون تپّه يحيي در صوغان بافت، مجموعه‌ي سنگي ميمند، تل ابليس در بردسير، آقوس شهداد و ويرانه‌هاي شهر دقيانوس يا شهر دسيوس جيرفت در گستره‌ي جغرافيايي اين ديار وجود دارد كه طول عمر برخي مانند مجموعه‌ي ميمند به قريب ده هزار سال پيش از اين مي‌رسد، اثري كه ردّ پاي تاريخ و فرهنگ اين ديار به‌شمار مي‌رود و نشان از مردماني داردكه فرهاد گونه با تيشه‌ي عشق و ايمان، دل سنگ را شكافته و نقشي از همت و حميّت خود را بر سينه كوه نشانده‌اند. البته قابل ذكر است كه كرمان از لحاظ آثار تاريخي موجود جزو پنج شهر اول ايران به حساب مي‌آيد.
