ملا علی داد، فرزند نعمت الله یکی از شاعران و خوش نویسان عصر مشروطیت است. وی در سال ۱۲۳۸ شمسی در قریه ی «بنگان» بافت چشم به جهان گشود. ملاعلی با خط خوش خود کتابهای زیادی از جمله قرآن کریم، بهرام و گل اندام، خدایا بزرگی، رستم نامه، سلمان فارسی و…. را در چندین نسخه نوشت و به بزرگان آن زمان تقدیم کرد. وی به قرائت قرآن بسیار علاقه مند بود و قرآن را با صدای خوش تلاوت میکرد. همین امر باعث شد که در دوازده سالگی قرآن را حفظ کند. او به دلیل تسلّط بر قرآن و معارف و قصص و متون ادبی، در سال ۱۲۵۷ شمسی در بنگان، مکتب خانهای دایر کرد. نیمی از آثار ملاعلی داد درباره ی حادثه ی کربلا و زندگی امام حسین(ع) است. از جمله آثار وی میتوان به داد و بیداد (در قالب مثنوی)، و رسالهی حسین(ع) و یارانش اشاره کرد.