شاه نورالدین سیّد نعمت الله بن سید عبدالله بن محمد، معاصر با امیرتیمور گورکانی بوده است. او مدتی در کوهبنان و کرمان سکونت داشته و علاوه بر مقام عرفان، در شعر و ادب نیز از پایگاه والایی برخوردار بوده است. دیوان شاه نعمت الله شامل قصیده، غزل، مثنوی و رباعی است.او نه فقط در ایران صاحب شهرت و دارای پایگاه مردمی بوده، بلکه در هندوستان نیز مریدان بسیاری داشته است. از آن جمله میتوان بهمن شاه دکنی را نام برد که نخستین سنگ بنای آرامگاه او با هزینهی همین پادشاه هندی گذاشته شد. آرامگاهش در ماهان (سی کیلومتری جنوب شرق کرمان) مطاف صاحب دلان است.