سید علوی

سید ابوالقاسم بن سید عبدالباقی بن سیدحسن حسینی کرمانی مشهور به سیدعلوی، پیر صالحی بوده است که در عصر زندیه و افشاریه می‌زیسته است. از تاریخ ولادت و موطن اصلی وی اطلاعی در دست نیست؛ همین قدر هست که با مدفون شدنش در محل فعلی، خاک این محل اعتباری صد چندان نزد عامه‌یافت، به گونه‌ای که امروزه زیارتگاه اهل دل  است. در وصف کشته شدن سید نقل می‌کنند: هنگامی که آغامحمدخان قاجار پس از فتح کرمان دست به کشتار و غارت مردم شهر زد، سیدعلوی شوریده همراه با عده‌ای از مردم شهر که به خانه ­ی او پناهنده شده بودند، کفن پوشیده و قرآن به دست و شمشیر بر کف، راه را بر خان قاجار سدّ کرده و از او می‌خواهد که اعمال بی رحمانه را به پایان رسانده و از خون­ریزی مردم بی­دفاع دست بردارد. خواجه ­ی تاجدار، دستور به قتل وی می‌دهد. همراهان شاه که سیّد را مردی جلیل­ القدر و صاحب کرامت می‌دانند از کشتن او سر باز زده و متفرق می‌شوند. قجر خون ریز از خود بی خود، به دست خویش سید را در خون می‌غلطاند. آقامحمدخان بعدها از ارتکاب این جنایت پشیمان می‌شود و دستور می‌دهد که سید علوی را در همان محل دفن کنند.