سید شمس الدین (محمد) ابراهیم بمی

سید شمس الدین ابراهیم بمی، عارف ربّانی و از مشایخ و عرفای بزرگ قرن نهم و از معاصرین شاه نعمت الله ولی است. وی در ولایت اربعه (بم) پا به عرصه‌ی وجود گذاشت.

سیدشمس الدین در عهد خویش مورد احترام مردم از وضیع و شریف و عامی و عارف بود و حکام و پادشاهان هم در وی به دیده‌ی تکریم و تقدیس می‌نگریستند.

طبق شواهد موثّق، وجود او در نیمه­ ی قرن نهم هجری برای مردم پریشان احوال بم و کرمان که غالباً بر اثر جنگ و فتنه و آشوب، از آسایش و آرامش محروم بودند، منشأ برکات و آثار خیر فراوان بود.

صاحب مقامات، وفات سید شمس الدین ابراهیم را سال ۸۲۹ هجری قمری دانسته که در تاریخ کرمان(سالاریه)نیز مورد تأیید قرارگرفته است.امّا براساس­ دلایل موجود مشکوک به نظر می‌رسد، زیرا مورّخان و تذکره نویسان در ذکر احوال شاه نعمت الله ولی به اتفاق آورده‌اند که او در مراسم تشییع و کفن و دفن شاه نعمت الله ولی حضور داشته و بر جنازه­ ی او نماز گزارده است، از این رو عارف مزبور نه تنها تا سال ۸۳۴ هجری قمری (تاریخ فوت شاه نعمت الله ولی) می‌زیسته بلکه به قول محرابی کرمانی صاحب مزارات کرمان تا حدود ۸۵۰ هجری قمری‌یعنی سال وفات میرزا شاهرخ نیز، در قید حیات بوده است.