آیت الله حاج میرزا محمدرضا مجتهد(احمدی)

یکی از بارزترین چهره‌های علمی و سیاسی کرمان، که نقش عمده‌ای در تحولات مشروطه در ایران، خصوصاً در کرمان داشت، حاج میرزا محمدرضا آیت الله، فرزند آیت الله حاج ابوجعفر کرمانی و نوه‌ی آیت الله حاج آقا احمد (سرسلسه‌ی خاندان احمدی) است. ایشان به سال ۱۲۹۰ قمری (۱۲۵۱ شمسی) در خانواده­ی علم و اجتهاد پا به عرصه­ی حیات نهاد. پدرش آیت الله حاج ابوجعفر و جدّش حاج آقا احمد و والده­ی وی دختر میرزا محمد از سادات اصیل و نجیب کرمان بودند، رشد و نمو در فضایی چنین روحانی، مسیر و راه وی را از همان اوان طفولیت روشن نمود.

وی پس از فراگیری مقدمات و اصول اولیه، به نجف عزیمت کرد. در زمان مراجعت ایشان به کرمان در سال ۱۳۲۲ قمری، درگیری‌های فرقه‌ای شروع شده بود، او نیز در رأس این درگیری‌ها، به فعالیت پرداخت و همین جریان باعث شد تا ظفرالسلطنه،حاکم کرمان، برای پایان دادن به این غائله، دستور فلک کردن  آیت­الله را صادر کند. اهانت به شخص آیت الله باعث شد تا در تهران  این واقعه به عرض علمای مشروطه خواه  ایران از جمله  آیت­الله طباطبایی و آیت­الله بهبهانی برسد و در نهایت منجر به وحدت آنان شد و حتی در تاریخ ایران،ذکرشده ­است که ­پس ­از مهاجرت صغرای مشروطه­ خواهان به شاه عبدالعظیم،‌یکی از خواسته‌های آنان از شاه، برگرداندن و دلجویی از آیت­الله حاج میرزا محمدرضا باشد که مورد موافقت شاه قرار گرفت.

وی پس از تغییر حکومت از قاجاریه به پهلوی، در برابر ستم و زور استبداد ایستاد و پس از عمری خدمت به اسلام و مردم مسلمان در سال ۱۳۲۵ شمسی دار فانی را وداع گفت. اکنون آرامگاه وی در مسجد صاحب الزمان واقع است.